Ikzelf ben dus Kimberley, geboren 15 jan. '86 te Aalst en momenteel wonende te Zillebeke (Ieper, w-vl). Ik woon nog thuis, gezellig samen met mijn ouders en onze huisdieren, onze Chihuahua Ellioth, onze katten Obi & Diva en onze ratjes. Dieren zijn een grote hobby van me, weldra komen er vier nieuwe bewoners bij (2 legkippen en 2 caafjes). Ik zou nog veel meer dieren willen maar het moet fysiek mogelijk blijven
Verder hou ik me vooral bezig met het haken van Amigurumi's (zie crea topic), zwemmen, fietsen, lezen, gamen (PS3, Wii en retro gaming), tuinieren. Je kan me ook wel is vinden in groot steden, shop till you drop, of op een gezellig terrasje een leuk eethuis etc. Het leven draait om meer dan werken alleen, genieten van elke dag is dan ook sinds kort mijn leuze
Ik ben altijd een serieuze werker geweest, meestal als administratief bediende in de transportwereld (harde wereld, veel uren), tot over een jaar geleden, dan was mijn kaarsje plots uit... Ik kon amper nog iets, tal van onderzoeken, testen etc stonden op het programma, ik werd binnenste buiten gekeerd, men dacht eerst dat het te maken had met het feit dat ik hartpatiënte ben (sinds baby al), helaas in september 2012 viel dan het verdict, ik heb Fibromyalgie en CVS. Wat dit precies is, vraag het me gerust privé.
Hierdoor kan en mag ik dus niet meer fulltime gaan werken, serieuze dobber voor iemand wiens leven bestond uit werken, plezier maken,200% leven...
Sinds kort kan ik het volledig aanvaarden en heb ik het een plaatsje gegeven.
Ik run hier fulltime het huishouden (gezien mams dit niet meer kan, wegens dezelfde aandoeningen) en ik ben in begeleiding bij de VDAB+GTB, de laatste zou me aan werk helpen (met begeleiding, 22 maart opstart hiervan). Ik volg ook avond les Duits en ben van plan om dit jaar een tweede vak bij te nemen, ik blijf dus niet bij de pakken zitten, doe het enkel iets kalmer aan. Op vlak van werk heeft het dit gevolg: ik mag slechts 22u max meer werken...
Waarom vertel ik dit allemaal, omdat ik soms het gevoel krijg dat mensen raar beginnen kijken als ze me weer maar is online vinden, of omdat ik soms de kriebels krijg van mensen die klagen om een simpele verkoudheid en ik dan kregelig word. Nu weet iedereen de reden waarom dit zo is. Ik heb op dat vlak inderdaad een vrij kort lontje, al probeer ik er wel rekening mee te houden en erop te letten
Ik heb het ook liever 1 keer uit te leggen dan telkens opnieuw te gaan beginnen en op den duur in herhaling te vallen Wat wil ik vooral niet: medelijden, een storm aan take cares, ocharmes etc.
Enkel een klein beetje begrip, want de ziekte moet helaas op een hele hoop onbegrip rekenen van mensen, gezien je uiterlijk niets ziet aan ons... tenzij de vermoeidheid... Ik had er gewoon nood aan om het te integreren in mijn hoekje hier en om bepaalde dingen uit het verleden achter ons te laten...
thanks om te luisteren ... en bij vragen stel ze gerust, liever dat ik tonnen vragen over me heen krijg dan stilzwijgen en rare blikken mijn richting uitsturen.
