Ik heb me de afgelopen weken vooral ingelezen over ratjes, maar nu is het toch eens tijd om mij en mijn ratje voor te stellen... Het is al een heel verhaal geworden op korte tijd
Cas
Ik ben dus een maand geleden totaal onverwacht in het rattenwereldje terecht gekomen. Bij het opruimen na een evenement riep 1 van de medewerkers "Er zit een ratje op de parking!"
Het gevolg: 5 vrouwen, een uur lang onder auto's, tussen struiken, kapotte knieën... achter 1 klein ratje aan het vangen
Maar uiteindelijk hadden we hem, oef!Gelukkig was er op dat moment iemand bij die iets van ratjes kende, want mijn geweldige idee was eerst om het met zijn nekvel proberen te pakken
(In my defense, ik had nog nooit eender welk knaagdier van dichtbij bekeken, laat staan aangeraakt.)Toen de vraag kwam wie hem mee naar huis zou nemen, had hij mijn hart al gestolen, dus ratje mee naar huis in het midden van de nacht. Ik belde mijn vriend op om te zeggen dat er 'weer' een beestje mee naar huis kwam...
De eerste dagen waren vooral aftasten. Terwijl ik uren voor zijn kot zat, en hij elke dag een stapje verder eruit durfde komen, deed ik veeeel opzoekwerk. Wat eet zo'n beestje? Huisvesting? Gedrag? Ziektes?... Mijn woordenschat werd ineens uitgebreid met woorden als 'ploppen' en 'egelen'.
En toen kwam de grote vraag naar mijn vriend: "Liefje, ratjes zijn niet gelukkig alleen, mag ik een vriendje voor hem zoeken?" En zo kwamen we bij Ratopia
Altaï
In eerste instantie leek Altaï het perfecte vriendje voor Cas, die klein maar dapper (lees: dominant) bleek te zijn. Altaï was SUPERonderdanig en liet het allemaal maar gebeuren. Maar de volgende dag ging het mis, ze konden niet meer in elkaars buurt of het was ruzie. Ik haalde ze uit elkaar, en mailde naar Hjördis dat ik met een probleem zat. Twee dagen later konden ze bij haar terecht, ze zou de intro opnieuw proberen op te starten. Dat leek me ook de enige optie, ik wist zelf niet hoe ik dit kon oplossen, en misschien dat de bekende omgeving voor Altaï beter was om aan Cas te wennen. Zo had hij niet tegelijk de stress van nieuwe omgeving, mensen,...
Terug naar Diest
Gisteren was het dan zover, helemaal niet leuk om ze te moeten missen. Cas is mijn vaste studeermaatje geworden, en ook Altaï voelde zich precies ook elke dag wat beter op zijn gemak bij ons, zolang Cas niet in de buurt was tenminste. Maar ik keek er wel naar uit om ze samen terug op te halen, in 1 kooitje ipv 2. Helaas ging het deze ochtend weer mis bij de intro... De heren kunnen dus echt niet samen. Als het Hjördis niet lukt, dan lukt het niemand
Morgen halen we Cas dus terug op, ik ga blij zijn als mijn ventje terug dicht bij me is. Maar wat een rotgevoel tov Altaï
Ik voel me zo schuldig dat ik hem al die stress heb laten doormaken voor niks. Hij is zo'n schatje, heeft alleen de pech gehad dat Cas zo'n dominant ettertje is tegen andere ratjes.
Maar goed, we laten alles even bezinken, wondjes genezen,... en dan gaat Casje naar de DA, waar hij zijn balletjes kwijt zal raken. Eer hij dus terug klaar is voor een nieuwe intro (met een vrouwtje dan) zijn we weer enkele weken verder. In ieder geval, het ratje dat erbij komt zal sowieso een Ratopia-ratje zijn!
Bij deze nog eens heel hard bedankt aan Iris en Hjördis voor alle informatie, jullie hebben me heel goed op weg geholpen. Jullie zijn goed bezig, professioneel en toch zoveel betrokkenheid, doe zo verder!
En natuurlijk *special tnx* to Hjördis, die zoveel tijd in haar diertjes steekt, ook na de adoptie. Enne... Happy birthday!!!
hij zit al meer dan 1 jaar alleen en wordt bijna 3 jaar en 2 maand (en blijft gaan onze oude man 
