Mededelingen/nieuwtjes...

[Kayleigh]

Fijn dat het wat beter gaat met je, Kim!
Heel veel sterkte met je vader! Ik duim

[Kayleigh]

Hey hey lieverds!
Jullie merken wel al dat ik de laatste tijd enorm afwezig ben. Het gaat op dit moment ook niet zo heel erg goed met me... Loop weer op het randje van burn-out... Op dit moment is het echt overleven voor mij qua werk en alles erom heen.

Sinds begin juni werk ik in een dierenkliniek voor vakantiewerk. Was de bedoeling dat het voor 24 uur was, maar ze hebben personeel tekort en inmiddels maak ik tussen de 40 - 50 uur in de week. Het is enorm pittig. Ik heb sowieso nog nooit eerder 40 uur gewerkt en in een dierenkliniek ligt de werkdruk ook enorm hoog.

Komende week heb ik een weekje vrij. Mijn enige week vakantie deze zomervakantie. Over 5 weken start ik met mijn nieuwe opleiding... Morgen vertrekken Roger en ik voor 3 dagen naar Luxemburg. Ik ben dan even niet bereikbaar. Tenzij het enorm dringend is natuurlijk. De chatmeldingen staan sowieso al een tijdje uit nu. Als er wat is dan moet je me even persoonlijk aanspreken

[Hannelore]

Hey Kayleigh, fijn dat je je verhaal met ons wil delen. Dat is niet altijd even gemakkelijk.
Als je een hele week werkt, is het heel normaal dat je hier en daar wat dingen moet terugschroeven. Alles voor 100% dat houdt niemand vol. Al is de balans vinden ook niet op een dag gebeurt, dat weet ik heel goed
Maar het beseffen is al een stap en je komt er wel. Ik heb de indruk dat Roger een goede steun voor je is en dat vind ik heel fijn voor je. En ik heb ook het gevoel dat je erg veel voldoening uit je job haalt dus ik zou zeggen geniet met volle teugen

[Kayleigh]

Thanks Hannelore

[Ellen]

Had dit bericht eventjes niet gezien...
Het klinkt inderdaad niet makkelijk, direct zo een zware werkweken en dan maar een weekje rust.
Hopelijk heb je wat kunnen genieten van jullie tripje naar Luxemburg!

[Kayleigh]

Hey lieve schatjes,

Ik wil hier nog heel even een update geven hoe het er met mij voorstaat op dit moment.

Op dit exacte moment gaat het niet zo goed De laatste maanden zijn weer een rollercoaster geweest...
Ik ben gestopt met mijn opleiding, omdat DA worden er niet meer inzit. Toen ben ik direct op gesprek geweest bij de DA-kliniek waar ik al af en toe wat dagen werkte, om te kijken of ze niet meer uren voor mij hadden en dat hadden ze. Ik kon voor 33 uur aan de slag. Heel erg blij dat dit gelukt was! Echter was het wel heel heel zwaar voor mij. Maar het is mijn tweede droombaan geweest en ik wilde het gewoon voor elkaar krijgen dus ik ging gewoon door. Iedere avond als ik thuis kwam was het eten, douchen, dieren verzorgen en weer naar bed... Ik werkte dan 4 dagen, maar mijn 3 dagen weekend bestond uit plat liggen op de bank om bij te komen voor de nieuwe werkweek. In mei kreeg ik te horen dat mijn contract waarschijnlijk niet verlengd ging worden, omdat ik teveel kans heb om ziek uit te vallen en mijn werkgever kon dit financieel gezien niet hebben. Zo'n 3 weken geleden was het definitief dat mijn contract gisteren beëindigd zou worden. Sinds dat ik dat wist is alles echt super zwaar geworden. Ik had geen doel meer, mijn lichaam wilde al weken daarvoor niet meer. Mijn enthousiasme was weg. Ik begon weer de depressieve kant op te gaan. Niet goed... Een week geleden ben ik compleet ingestort. Ik ben weer te lang te ver doorgegaan. Die donderdag ervoor heb ik 9,5 uur gewerkt zonder pauze en veel stress, dit kan mijn lichaam dus echt niet meer aan. Die vrijdag was ook een zeer stressvolle dag. Ook weer overgewerkt. Ik ben toen bijna uitgeflipt op het werk. Ik kon niet meer. Ik stond op het punt van huilen en gewoon de deur uit te rennen. De zaterdag erna ben ik in de nacht compleet ingestort. Uuuuuren lang moeten overgeven, ik kon niks binnenhouden. Nog geen water. Ook ben ik flauwgevallen. Sindsdien is mijn energielevel op 0. Ik kan inmiddels weer wat lopen, maar soms is 5 min wandelen met Justin al zo zwaar dat ik moet gaan slapen. Gelukkig gaat het nu mentaal iets beter. Ik kan weer iets langer zitten en hoef dus niet meer continu te liggen. Dat scheelt al heel wat. Kan ik toch alweer iets doen achter de laptop bijv. (zoals mijn metekindjes updaten )

Na het voorval met Jeyne haar spoedoperatie en ik daarna dus ook al compleet inzakte, heb ik besloten te stoppen met het houden van ratjes. Qasia, Max en Daniel zijn de laatste 3... Wat ik qua opvang doe weet ik nog niet. Ik wil het allemaal niet opgeven. Ik wil deel blijven uitmaken van Ratopia, maar ben dit al zeker 1,5 jaar bijna niet meer. Dat voelt voor mij ook niet goed. Ik wil zo graag kunnen helpen, maar dit gaat niet

Op dit moment is het schoonmaken van de kooi erg zwaar. Ik doe alles in etappes. Dus ene keer de hangmatjes dan de bodembedekking, dan de toiletjes. Als ik in 1 keer de kooi schoonmaak, lig ik een week plat...

Echter is het natuurlijk ook zo dat ik nu geen werk heb en ik ga starten met een revalidatietraject. Dit duurt zeker een half jaar. Dus de komende tijd ben ik toch nog thuis. Ook wil ik kijken wat de revalidatie mij gaat brengen. Ik zou er natuurlijk beter van moeten worden. Hopelijk lukt het mij dan nog om gewoon een groep opvangers aan te houden.

Zijn er misschien andere dingen die ik kan overnemen? Dat zou ik wel leuk vinden Ik zit nu een week thuis en word al gek van het weinig doen haha. Ik wil iets te doen hebben.

Sorry voor mijn hele verhaal, maar ik moest het even kwijt. Ik wil ook echt graag weer een deel van Ratopia worden.

[Hannelore]

Oh Kayleigh toch Eerst en vooral wil ik je heel veel sterkte wensen! Wat je ook beslist, het zal nooit een gemakkelijke keuze worden jammer genoeg. Ik vind het sowieso heel sterk van je wat je nog allemaal kan en wil doen terwijl je eigenlijk afziet. En bedankt dat je je verhaal deelt. Dat maakt het voor mij (en anderen) gemakkelijker om te begrijpen waarom er bijvoorbeeld eens geen reactie komt.

Jammer dat je dierenarts je contract niet wil verlengen. Ik word altijd een beetje kwaad als ik merk dat mensen die niet 100% zijn zoals de maatschappij het wil zo graag willen werken en daarop worden afgestraft. Er zijn toch altijd oplossingen? Waarom kan hij je niet voorstellen om bijvoorbeeld halftijds te komen werken? Waarom laat hij je überhaupt al die overuren maken? En daarna staan ze verstelt dat mensen er door gaan... Je bent hierin zeker niet alleen, helaas. Probeer niet teveel aan jezelf te twijfelen en zeg stop als het niet meer lukt. Wie dat niet begrijpt is je energie niet waard.

Met pijn in het hart lees ik dat ratjes houden voor je niet meer haalbaar begint te worden. Vooral pijn omdat ik weet hoeveel je om deze dieren geeft. Jij bent een rattenbaasje uit de 1000 en het is jammer om zo iemand als baasje te verliezen.

Wat betreft Ratopia heb ik helemaal niet het gevoel dat je er al lange tijd geen deel meer van zou uitmaken. Je helpt nog regelmatig als er weer vreemde (medische) situaties opduiken. Dat alleen al vind ik een grote meerwaarde. De (medische) kennis die jij hebt, heeft niemand van ons en dat is voor ons daarom een fijne houvast. Als je alleen al dat zou willen blijven doen dan vind ik dat je zeker deel van het team blijft uitmaken.
Ik weet niet of je graag online wat taken zou willen doen zoals opvangers updaten op Facebook? Niet dat ik mijn taken van me wil afschuiven, maar dat is iets wat je kan doen als je er tijd voor hebt en dus op een moment dat je je goed voelt. Of opvangers updaten op die andere website waar we nu iemand extern voor hebben?
Daarnaast is er ook een website/database in de maak in België voor alle opvangen. Hjördis, weet jij daar nog iets meer over? Dat kwam ter sprake tijdens onze opleiding, maar weet ik hier ook niet over. Misschien is daar nog wel iets leuks in te doen voor je?
Of misschien heb je zelf suggesties? Uiteindelijk weet jij het beste wat je wel of niet wil en kan doen.

Lieve Kayleigh, ondanks de tegenslagen hoop ik dat je ook het positieve zal kunnen blijven herkennen. Hoe klein ook, dat zijn de dingen waar je je aan kan optrekken. Bvb, al is het maar 5 min, Justin en jij hebben toch een wandeling gehad. Veel liefs

[Kayleigh]

Bedankt voor je lieve berichtje Hannelore
Mijn ziekte is vrij complex om uit te leggen. Er is gewoon zoveel aan de hand met mijn lichaam... Daar kan ik uren over vertellen over wat voor een klachten ik allemaal heb. Als jullie iets willen weten, mag je me altijd vragen

Ik wil ook zeker geen taken van iemand overnemen die dat niet wilt Als jij zoiets hebt van 'ik heb toch soms te weinig tijd om de opvangers op FB te zetten', dan wil ik zo'n taak best wel overnemen

Nu ik weer meer tijd heb, merk ik wel dat ik weer meer zin heb om te reageren op berichtjes. Met werken had ik vaak zoiets van 'laat me allemaal met rust!', omdat ik gewoon doodmoe was en heel veel pijn had als ik thuis was. Nu ik meer kan rusten, zijn er ook meer momenten dat ik wel weer interactie wil hebben, dus dat is al positief.

[Ellen]

Zo rot dat je al die zaken moet opgeven waar jouw hart ligt. Ik kan mij alleen maar proberen in te beelden dat mij zoiets zou overkomen, en dan word ik al echt kwaad.
Chapeau voor hoe jij met alles omgaat.

Ik heb niet de indruk dat je nu voor de opvang minder waardevol zou zijn, voor mij hoor je er sowieso nog altijd bij. Met veel of weinig of geen opvangers, deel van Ratopia blijf je voor mij zeker.
Zoals Hannelore reeds verwoord heeft zijn er zeker andere dingen die je kan doen en is jouw kennis over ratten groter dan de mijne ooit zal zijn.

[Kayleigh]

Bedankt Ellen